Snit en naad (7): Het ritsloze stukje

Lang geleden vertelde een medestudente feministische literatuurkritiek me dat haar thesis over Het ritsloze nummer van Erica Jong ging. Ik zei dat ik nog niet zoveel Nederlandse schrijfsters had gelezen, waarop ze me ijskoud aankeek en zei dat Erica Jong Amerikaanse is, om even later de gang uit te benen en me de rest van …

Snit en naad (6): Van naald tot rode draad

Als kind ging ik elke winter naar een hooggelegen berghut in de Zwitserse Alpen. Skiën leerden we met vallen en opstaan, met onze elastieken kinderlijfjes deed dat nooit pijn, de pakken sneeuw van de herinnering zijn zacht en overvloedig. Op een middag moesten we langs een parcours doorheen hutjes skiën – schuren die her en …

Snit en naad (5): Tegendraads

In de lagere school leerden we breien. Ik in mijn nopjes, want breien had ik thuis al geleerd, net als lezen en schrijven. Maar nee, de juf zei dat ik het niet goed deed, schrijven mochten die paar afwijkelingen nog net met de linkerhand maar breien zouden we met de hele klas op dezelfde manier …

Snit en naad (4): Ultraslow fashion

Mijn moeder gaf les in de richting ‘snit en naad’, een begrip dat in 1976 werd omgedoopt tot ‘kleding’. Dat klonk aantrekkelijker dan de tweeledige term die louter op de handelingen van knippen en naaien focuste. Bovendien werd het routineuze bandwerk vanaf de jaren zeventig steeds meer uitbesteed aan lagelonenlanden. Snit en naad was voor …

Snit en naad (3): Ongeknipt

In mijn herinnering hangt mijn moeder elke avond van mijn kindertijd kromgebogen over de lange eiken eettafel in de woonkamer om met haar loodzware schaar met zwarte ovalen ogen stof te knippen. Ze volgt de stippellijn van zeep op de stof die ze er eerst langs het patroonpapier op tekende. Diezelfde zeep hadden wij eerst …

Snit en naad (2): Het zevende knoopsgat

  Ik heb nooit naailes voor beginners gevolgd. Ik ken nochtans mensen die het naaien op gevorderde leeftijd hebben aangeleerd en nu hun eigen kleren maken. Als ik zoiets hoor, voel ik me altijd een toerist in mijn eigen leven, alsof ik er maar voor even ben en dus maar beter niet aan zulke dingen …

Brave oude wereld

De oudste fietste deze ochtend naar Flanders Expo voor het laatste examen in een lange reeks. Psychologie. Enkel multiple-choicevragen, geen sinecure met een volbloedtwijfelaar als moeder. Wat hij niet van mij heeft geërfd, is zijn relativeringszin. Ik probeer hem stress aan te praten - een klein beetje paniek - maar het komt niet binnen, niet …

Een wonder van negentien

Negentien jaar geleden beviel ik van ons eerste kind, en vandaag herlees ik mijn dagboek van toen (heel uitgebreid nog bij de eerste): om 16u12 zit het hoofdje klaar, dan lig ik al een hele dag in een ziekenhuiskamer waar geen toilet is, om te plassen moet ik de gang op, naar een badkamer waar …

Caravantaine

Quarantaine, daar weet jij toch alles van? Jij, schrijfster van 'Caravandagen, reis naar het einde van de tuin'. Jij die acht maanden in de achtertuin naar de grassprieten ging staren terwijl je op dat moment overal naartoe had gekund. Niet, dus. Ik leef nu al drie weken intensief samen met vier mannen in wisselende mentale …

Een goed radijzenjaar!

2020 dus. Een getal dat ik op elke nieuwjaarskaart las als ZOZO - dat is wat mensenhanden ervan maken. Misschien niet slecht ook, want ik geloof toch niet in de bedrieglijke eenvoud van dat ronde getal. Het begint al als ik voor deze computer ga zitten na een paar weken inactiviteit: het tafelblad ligt vol …