Een wonder van negentien

Negentien jaar geleden beviel ik van ons eerste kind, en vandaag herlees ik mijn dagboek van toen (heel uitgebreid nog bij de eerste): om 16u12 zit het hoofdje klaar, dan lig ik al een hele dag in een ziekenhuiskamer waar geen toilet is, om te plassen moet ik de gang op, naar een badkamer waar …

Caravantaine

Quarantaine, daar weet jij toch alles van? Jij, schrijfster van 'Caravandagen, reis naar het einde van de tuin'. Jij die acht maanden in de achtertuin naar de grassprieten ging staren terwijl je op dat moment overal naartoe had gekund. Niet, dus. Ik leef nu al drie weken intensief samen met vier mannen in wisselende mentale …

Een goed radijzenjaar!

2020 dus. Een getal dat ik op elke nieuwjaarskaart las als ZOZO - dat is wat mensenhanden ervan maken. Misschien niet slecht ook, want ik geloof toch niet in de bedrieglijke eenvoud van dat ronde getal. Het begint al als ik voor deze computer ga zitten na een paar weken inactiviteit: het tafelblad ligt vol …

Letters fretten in Gent

Ik ging gisteren naar de school aan de Bisdomkaai in Gent waar mijn vader zo'n tachtig jaar geleden ook zijn broek versleet. Nu is het een leefschool, een woord met een belachelijk overbodig voorvoegsel zou je denken. Tijdens de oorlog was het nog een overleefschool, op de speelplaats werd soep uitgedeeld aan wie echt honger …

Een bos van een mens

Natuurlijk had Yalitza Aparicio de Oscar voor beste actrice (Roma) mogen winnen. Maar het werd Olivia Colman (The Favourite) en haar speech liet zien waarom ze won. Ik was al verliefd op Colman – in de Britse serie Broadchurch speelt ze een moederlijke politieagente – en haar dankwoord maakt het er niet bepaald beter op. …

Plus chaud que le climat!

Omdat de pubers in huis plots veranderd zijn in ecowarriors - hun stemmen elke week van donderdagmiddag tot zaterdagochtend hees - kon ik gisteren niet achterblijven. Ik kreeg een lift tot achter de basiliek van Koekelberg en van daaruit moest ik het zelf uitzoeken. Bij een metrohalte vroeg ik de weg aan een man met …

Zeezichtcomposities

Ik verblijf een week aan zee om te schrijven en te genezen van een hardnekkige sinusitis. Dat laatste lukt aardig dankzij krachtige medicijnen en verse zeelucht. 'Het is een geworstel,' stuur ik naar een bevriende schrijfster die vraagt hoe het schrijven gaat, 'ik krijg maar geen vat op de tekst.' 'Vat is overschat,' zegt ze …

Onder de stolp van de zomer (met boekentips!)

De lucht is vanochtend even blauw als in de bergen, de voorstad ruikt naar nat hooi, de katten schieten als lukraak afgeschoten pijlen door de tuin, de notenporto is op flessen getrokken, in huis worden de spinnenwebben veellagig, ik speel Monopoly onder een deken, lees een onmogelijk dik boek en in gedachten zwem ik minstens …

De kriekenvlaaiman

Op de meeste dagen van je leven gebeurt er niets, las ik onlangs in de krant. Ik weet niet meer wie het zei, maar het is zo, dacht ik, op slechts een handvol dagen vinden de dingen plaats, de goede en de slechte. Je weet niet op voorhand wanneer het een dag van betekenis is. …

Kopstoot

  Ik ga eens een paar open deuren intrappen, al zijn mijn oudste zonen daar beter in. Ze zijn in zoveel beter dan ik. In vergeven en vergeten. In in het moment leven. In de dag leegplukken. In genieten van het geluid als ze in hun kamer over de hoop verdroogde mandarijnenschillen stappen (er waren …