De kriekenvlaaiman

Op de meeste dagen van je leven gebeurt er niets, las ik onlangs in de krant. Ik weet niet meer wie het zei, maar het is zo, dacht ik, op slechts een handvol dagen vinden de dingen plaats, de goede en de slechte. Je weet niet op voorhand wanneer het een dag van betekenis is. …

Kopstoot

Ik ga eens een paar open deuren intrappen, al zijn mijn oudste zonen daar beter in. Ze zijn in zoveel beter dan ik. In vergeven en vergeten. In in het moment leven. In de dag leegplukken. In genieten van het geluid als ze in hun kamer over de hoop verdroogde mandarijnenschillen stappen (er waren geen …

Laat het altijd winter zijn

Ik legde gisteren vers stro in het kippenhok en vond daar dertien eieren: twaalf witte en één bruin. Ze hadden er plots weer zin in gekregen, en ik met hen. Hun verenkleed staat breed, er loopt dubbel zoveel kip door de tuin. Ik voel me hun moeder als ze me op de voet volgen, maar …

Gelukkig nieuwjaar (en voor iedereen een schrijver)

Ik ben goed in dingen opstarten en dan ergens onderweg verdwalen en vergeten dat ik überhaupt iets had opgestart. (Überhaupt. Wat een akelig woord, ik moet dat in 2017 maar niet meer gebruiken). Het kan gaan om iets eenvoudigs als elk jaar een schrijver bedanken en deze wens de wereld in sturen: dat iedereen een …

De pijn, de blijdschap, de bosklas

Je zet een kind op de wereld en alles wat daarrond hangt is acuut en helder en explosief, het draait om leven en dood. Daarna wordt hij langzaam wie hij is, het kabbelt, als het goed gaat tenminste. Deze zaterdag werd hij al tien, en vandaag vertrok hij op bosklas. Deze post dreigt belachelijk persoonlijk …

Auteur, huisvrouw, hoedster van kippen en zonen

In september moet ik mezelf altijd tot de orde roepen, wie ben ik en wat doe ik hier, die vragen. Na wat opzoekwerk blijkt dat ik wel degelijk een identiteit heb: ik schrijf zelfs boeken, al is het niet helemaal duidelijk wat voor soort. Maar het levert wel leuke stukjes op. In De Morgen bijvoorbeeld, …

Superleuk (maar nu even zonder mij)

Ik en Facebook, het was nooit een goede match. Ergens in december besloot ik dat ik er maar eens van weg moest blijven. Het verwonderlijkste was dat ik niet eens last had van afkickverschijnselen. Integendeel, ik leek te ontwaken uit een bizarre droom waarin allerlei mensen figureerden die ik niet echt kende en die soms …