Deze week, één jaar geleden, lokt Google Foto's me. Of ik daar geen fotoreportage van wil zien? Ach, waarom niet? Ik klik en kijk naar een reeks foto's van onze voorgevel, en van het stuk dakgootbekleding dat ervanaf waaide. Vandaag zit er weer een baarlijke duivel in de lucht maar de bladeren blijven stug aan … Meer lezen over Lof op mijn dak
Nivea Men
Ik erfde de handcrème van mijn dode vader En met mijn ingevette, geurige handen Schrijf ik het nog maar eens op, dode vader - even potsierlijk als levende tafel of huilende stoel - Het leven is aan de groene scheuten, ja en op je achtentachtigste heb je niets meer te willen Behalve doodgaan En … Meer lezen over Nivea Men
De nacht is voorbij
Liefste papa, Alle verhalen die je ons hebt verteld zullen blijven bestaan. Als jongen van tien speelde je in de haven verstoppertje tussen de boten, je stak je weg tussen twee vrachtschepen, niemand die er wat van zei, kleine jongens mochten toen nog veel. Ze pakten je op met een havenkraan en lieten je zo … Meer lezen over De nacht is voorbij
Mijn kind, schoon kind
Je kinderen zijn je kinderen niet, schreef de Libanese dichter Kahlil Gibran. Geen slecht moment om deze regels nog eens in de herinnering te brengen, nu we als ouders op oudercontact mogen en ons goed of slecht rapport krijgen via de kinderen. Ook al houden ouders onderling wel van een wedstrijdje ‘Mijn kind schoon kind’, … Meer lezen over Mijn kind, schoon kind
Een blij bericht
Er is veel goeds te melden. Een Turkse tortel heeft haar nest gebouwd op de bovenleiding van de tramlijn, pal in mijn zicht. Als ik niets te schrijven heb, staren we elkaar aan. Ze zit op haar eieren en komt zelden van haar post, net zoals ik soms urenlang zit te broeden op een idee … Meer lezen over Een blij bericht
For Sama. En voor alle anderen
Ik ontwaakte gisteren bruusk uit mijn coronacoma tijdens een gezapig tv-avondje. 'For Sama'. Een jonge journaliste (Waad al-Kateab) maakte een reportage over hoe zij de oorlog in het Syrische Aleppo beleefde. Haar man is dokter in het enige ziekenhuis dat nog niet is beschoten, zij wordt zwanger, bevalt van een dochter, Sama. Je ziet huilende … Meer lezen over For Sama. En voor alle anderen
Snit en naad (7): Het ritsloze stukje
Lang geleden vertelde een medestudente feministische literatuurkritiek me dat haar thesis over Het ritsloze nummer van Erica Jong ging. Ik zei dat ik nog niet zoveel Nederlandse schrijfsters had gelezen, waarop ze me ijskoud aankeek en zei dat Erica Jong Amerikaanse is, om even later de gang uit te benen en me de rest van … Meer lezen over Snit en naad (7): Het ritsloze stukje
Snit en naad (6): Van naald tot rode draad
Als kind ging ik elke winter naar een hooggelegen berghut in de Zwitserse Alpen. Skiën leerden we met vallen en opstaan, met onze elastieken kinderlijfjes deed dat nooit pijn, de pakken sneeuw van de herinnering zijn zacht en overvloedig. Op een middag moesten we langs een parcours doorheen hutjes skiën – schuren die her en … Meer lezen over Snit en naad (6): Van naald tot rode draad
Snit en naad (5): Tegendraads
In de lagere school leerden we breien. Ik in mijn nopjes, want breien had ik thuis al geleerd, net als lezen en schrijven. Maar nee, de juf zei dat ik het niet goed deed, schrijven mochten die paar afwijkelingen nog net met de linkerhand maar breien zouden we met de hele klas op dezelfde manier … Meer lezen over Snit en naad (5): Tegendraads
Snit en naad (4): Ultraslow fashion
Mijn moeder gaf les in de richting ‘snit en naad’, een begrip dat in 1976 werd omgedoopt tot ‘kleding’. Dat klonk aantrekkelijker dan de tweeledige term die louter op de handelingen van knippen en naaien focuste. Bovendien werd het routineuze bandwerk vanaf de jaren zeventig steeds meer uitbesteed aan lagelonenlanden. Snit en naad was voor … Meer lezen over Snit en naad (4): Ultraslow fashion
