Boekvoorstelling met waterijsjes

Nu zaterdag (2 juli) wordt 'Ik win nooit iets' voorgesteld in de gezellige binnentuin van de Gentse Boekhandel Walry. Ik zal een fragment voorlezen, illustrator Ruth De Jaeger geeft een workshop, er is een tombola - iedereen prijs! - en we klinken met een kleverig waterijsje. Er zijn slechtere manieren om de vakantie te beginnen. …

“Ik win nooit iets”

Een misleidende titel, want ik win heus soms eens iets, laatst nog een parkeerboete. Maar het hoofdpersonage van 'Ik win nooit iets' (een nieuw boek!) wint echt nooit iets, tot ze een lot koopt voor de schooltombola. Daarna lees je over een vliegtuigreis, een zonnig strand, een hotelkat en een schildpad. Over een zingende moeder, …

Aardedonker

Wordt het echt elke avond donker, vroeg mijn vader in zijn laatste maanden met dichtgeknepen keel.  Denk aan het licht van morgen, papa, zeiden we,  als valse profeten die alles beter weten. Het donker, zuchtte hij, dat daar niet aan valt te ontkomen. Hij was weer zes of zeven en in de steek gelaten en …

Roeren

Als bij wonder is er weer rabarber zijn er weer aardbeien ik denk citroen en ik denk suiker en in de koperen ketel op het vuur wordt het ooit confituur Wanneer is ooit? Dat is een delicate vraag over de duur van het roeren die ik elke lente aan mijn vader stelde (hij wist na …

Poëzie kun je nooit te letterlijk nemen

Het was nog zomer toen we mijn vaders as verstrooiden, toen het begon te regenen, hard, warm water uit de hemel en mijn doorweekte zus de urne heen en weer bewoog, traag over het gemaaide gras, alsof ze het aaide en ik op zijn vraag 'Wanneer de lente komt' voorlas, uit volle borst maar zonder …

Reflectie

Ik zie mijn vader nooit meer dan in fluohesjesdragende fietsers gedachteloos peddelend in geel dat schreeuwt vanuit een verte waar hij nog bestaat In die lelijkste aller kledingstukken, (die lookworsten van de slagerij, die schlagers van de muziek) rijdt hij me gezwind en zichtbaar tegemoet. Dankbaar en solidair in de wansmaak hul ik mezelf ook …

Een slimme meid stelt haar vragen op tijd

Op de binnenmuur van de garage schreef mijn vader (in potlood): ‘Indonesisch  “tidak mao” (ik wil niet)  F.O.’  Ik zocht het op, het is ‘tidak mau’ en betekent inderdaad ‘ik wil niet’  in het Indonesisch maar wat of wie F.O. is vond ik niet  en ook niet waarom mijn vader dit neerschreef naast de data waarop hij de motorolie had ververst  en de …

Een gelukkig nieuwjaar (met vers nachtkastjesvoer)

Ik schreef ooit in een nieuwjaarsbericht dat ik iedereen een nieuwe schrijver toewenste. Een ongelezen oeuvre dat vreemde horizonten zou blootleggen zonder dat je daarvoor de auto in hoefde (wat dan weer tot files vol vervuiling en verveling zou leiden). Iets beters kan ik ook dit jaar niet bedenken, tenzij dan een inwonende meid die …

Dolle decemberdonderdagen

Vandaag is het vrijdag, maar ik wil het toch over donderdagen hebben. Er is van alles met donderdagen. Ze dragen de mooiste naam van de week om te beginnen, ik hou van de donder die verandering aankondigt, onweer is het mooiste weer. Donderdagen dragen het begin van het einde van de week in zich, vrijdagen …

Lof op mijn dak

Deze week, één jaar geleden, lokt Google Foto's me. Of ik daar geen fotoreportage van wil zien? Ach, waarom niet? Ik klik en kijk naar een reeks foto's van onze voorgevel, en van het stuk dakgootbekleding dat ervanaf waaide. Vandaag zit er weer een baarlijke duivel in de lucht maar de bladeren blijven stug aan …