Vijf zussen en een boekengek in Harelbeke

Ik ging een lezing geven in de bibliotheek van Harelbeke over mijn boek Caravandagen, de eerste sinds de lockdown. Ik werd warm onthaald door de bibliotheekploeg en was blij verrast met hun Caravandagen-thematafel. Mijn boek eindigt met een achtertuinbibliografie en alle boeken die ze in huis hadden lagen al weken klaar om nieuwe lezers te …

Snit en naad (1): Pfaff 332

Mijn moeder kan naaien. Ik niet. Zij deed het haar hele leven lang, ze gaf er overdag les in en na de schooluren naaide ze voor het gezin, van kledingstukken over gordijnen tot lakens en tafellinnen. Ze maakte zelfs jeansbroeken – tot we ons te bewust werden van onszelf en we die niet meer aan …

Brave oude wereld

De oudste fietste deze ochtend naar Flanders Expo voor het laatste examen in een lange reeks. Psychologie. Enkel multiple-choicevragen, geen sinecure met een volbloedtwijfelaar als moeder. Wat hij niet van mij heeft geërfd, is zijn relativeringszin. Ik probeer hem stress aan te praten - een klein beetje paniek - maar het komt niet binnen, niet …

Nog zomer

Het is nog zomer, natuurlijk wel. Geef mij nog eens dertig graden, of meer. Geef mij ijskoude tuindouches. Geef mij het dunste jurkje met de fijnste spaghettibandjes - cappelinibandjes. Geef mij trage gedachten - de hitte versmelt alle uren tot één moment. Mijn hoofd verdoofd, de enige overweging: afkoelen. Niet bewegen. Mij als de katten …

Breed lachen

    Ik heb nochtans niet veel te vertellen. De elfde week van de lockdown hebben we intussen bijna achter de rug, en dat levert meer gelatenheid dan nieuws op. De kinderen blikken nu al terug op hun kindertijd, voortijdig nostalgisch over wie ze waren, we houden koffiepauzes alsof we samen in het rusthuis zitten. De …

Een wonder van negentien

Negentien jaar geleden beviel ik van ons eerste kind, en vandaag herlees ik mijn dagboek van toen (heel uitgebreid nog bij de eerste): om 16u12 zit het hoofdje klaar, dan lig ik al een hele dag in een ziekenhuiskamer waar geen toilet is, om te plassen moet ik de gang op, naar een badkamer waar …

Telefoongesprekplek

Mijn caravan is de perfecte plek voor een telefoongesprek. Terwijl ik om me heen speurde naar spinnen nam journaliste Annick De Wit haar tijd om mij de pieren uit de neus te vragen. Ze breide er dit mooie interview van. Vandaag in Het Laatste Nieuws, met heel toepasselijk de zwart-witte bazin van ons erf op …

Caravantaine

Quarantaine, daar weet jij toch alles van? Jij, schrijfster van 'Caravandagen, reis naar het einde van de tuin'. Jij die acht maanden in de achtertuin naar de grassprieten ging staren terwijl je op dat moment overal naartoe had gekund. Niet, dus. Ik leef nu al drie weken intensief samen met vier mannen in wisselende mentale …

Waarom ik nooit rapper word

Maart brengt behalve snertweer ook de jeugdboekenmaand, waarin ik weer volop Evelien De Vlieger ga zijn in Vlaamse dorpen en steden. Bij het ontbijt vraag ik me hardop af of ik mezelf eens niet moet heruitvinden door bijvoorbeeld al rappend de bibliotheekzaal binnen te moonwalken (hey, yo, iederéén, evelien de vlieger is weer op de …

Nadagen van de caravandagen

In De Standaard Magazine van vandaag blik ik terug op mijn voorbije achtertuintijden, die nog niet helemaal voorbij zijn want het leven begint pas bij vijftig. Er werd al lustig over een vervolg gehint ('Mijn jaar onder het afdak', 'Carportdagen' of 'Tuinhuistaferelen') maar ik blijf voorlopig binnen. Er valt eerst grondig na te genieten. Van …