Roeren

Als bij wonder is er weer rabarber zijn er weer aardbeien ik denk citroen en ik denk suiker en in de koperen ketel op het vuur wordt het ooit confituur Wanneer is ooit? Dat is een delicate vraag over de duur van het roeren die ik elke lente aan mijn vader stelde (hij wist na …

Poëzie kun je nooit te letterlijk nemen

Het was nog zomer toen we mijn vaders as verstrooiden, toen het begon te regenen, hard, warm water uit de hemel en mijn doorweekte zus de urne heen en weer bewoog, traag over het gemaaide gras, alsof ze het aaide en ik op zijn vraag 'Wanneer de lente komt' voorlas, uit volle borst maar zonder …

Reflectie

Ik zie mijn vader nooit meer dan in fluohesjesdragende fietsers gedachteloos peddelend in geel dat schreeuwt vanuit een verte waar hij nog bestaat In die lelijkste aller kledingstukken, (die lookworsten van de slagerij, die schlagers van de muziek) rijdt hij me gezwind en zichtbaar tegemoet. Dankbaar en solidair in de wansmaak hul ik mezelf ook …

Een slimme meid stelt haar vragen op tijd

Op de binnenmuur van de garage schreef mijn vader (in potlood): ‘Indonesisch  “tidak mao” (ik wil niet)  F.O.’  Ik zocht het op, het is ‘tidak mau’ en betekent inderdaad ‘ik wil niet’  in het Indonesisch maar wat of wie F.O. is vond ik niet  en ook niet waarom mijn vader dit neerschreef naast de data waarop hij de motorolie had ververst  en de …

Een gelukkig nieuwjaar (met vers nachtkastjesvoer)

Ik schreef ooit in een nieuwjaarsbericht dat ik iedereen een nieuwe schrijver toewenste. Een ongelezen oeuvre dat vreemde horizonten zou blootleggen zonder dat je daarvoor de auto in hoefde (wat dan weer tot files vol vervuiling en verveling zou leiden). Iets beters kan ik ook dit jaar niet bedenken, tenzij dan een inwonende meid die …

Dolle decemberdonderdagen

Vandaag is het vrijdag, maar ik wil het toch over donderdagen hebben. Er is van alles met donderdagen. Ze dragen de mooiste naam van de week om te beginnen, ik hou van de donder die verandering aankondigt, onweer is het mooiste weer. Donderdagen dragen het begin van het einde van de week in zich, vrijdagen …

Lof op mijn dak

Deze week, één jaar geleden, lokt Google Foto's me. Of ik daar geen fotoreportage van wil zien? Ach, waarom niet? Ik klik en kijk naar een reeks foto's van onze voorgevel, en van het stuk dakgootbekleding dat ervanaf waaide. Vandaag zit er weer een baarlijke duivel in de lucht maar de bladeren blijven stug aan …

Nivea Men

Ik erfde de handcrème van mijn dode vader  En met mijn ingevette, geurige handen  Schrijf ik het nog maar eens op, dode vader  - even potsierlijk als levende tafel of huilende stoel  - Het leven is aan de groene scheuten, ja   en op je achtentachtigste heb je niets meer te willen  Behalve doodgaan  En …

De nacht is voorbij

Liefste papa, Alle verhalen die je ons hebt verteld zullen blijven bestaan. Als jongen van tien speelde je in de haven verstoppertje tussen de boten, je stak je weg tussen twee vrachtschepen, niemand die er wat van zei, kleine jongens mochten toen nog veel. Ze pakten je op met een havenkraan en lieten je zo …

Mijn kind, schoon kind

Je kinderen zijn je kinderen niet, schreef de Libanese dichter Kahlil Gibran. Geen slecht moment om deze regels nog eens in de herinnering te brengen, nu we als ouders op oudercontact mogen en ons goed of slecht rapport krijgen via de kinderen. Ook al houden ouders onderling wel van een wedstrijdje ‘Mijn kind schoon kind’, …