Roeren

Als bij wonder is er weer rabarber zijn er weer aardbeien ik denk citroen en ik denk suiker en in de koperen ketel op het vuur wordt het ooit confituur Wanneer is ooit? Dat is een delicate vraag over de duur van het roeren die ik elke lente aan mijn vader stelde (hij wist na … Meer lezen over Roeren

Reflectie

Ik zie mijn vader nooit meer dan in fluohesjesdragende fietsers gedachteloos peddelend in geel dat schreeuwt vanuit een verte waar hij nog bestaat In die lelijkste aller kledingstukken, (die lookworsten van de slagerij, die schlagers van de muziek) rijdt hij me gezwind en zichtbaar tegemoet. Dankbaar en solidair in de wansmaak hul ik mezelf ook … Meer lezen over Reflectie

Een slimme meid stelt haar vragen op tijd 

Op de binnenmuur van de garage schreef mijn vader (in potlood): ‘Indonesisch  “tidak mao” (ik wil niet)  F.O.’  Ik zocht het op, het is ‘tidak mau’ en betekent inderdaad ‘ik wil niet’  in het Indonesisch maar wat of wie F.O. is vond ik niet  en ook niet waarom mijn vader dit neerschreef naast de data waarop hij de motorolie had ververst  en de … Meer lezen over Een slimme meid stelt haar vragen op tijd 

Een gelukkig nieuwjaar (met vers nachtkastjesvoer)

Ik schreef ooit in een nieuwjaarsbericht dat ik iedereen een nieuwe schrijver toewenste. Een ongelezen oeuvre dat vreemde horizonten zou blootleggen zonder dat je daarvoor de auto in hoefde (wat dan weer tot files vol vervuiling en verveling zou leiden). Iets beters kan ik ook dit jaar niet bedenken, tenzij dan een inwonende meid die … Meer lezen over Een gelukkig nieuwjaar (met vers nachtkastjesvoer)

Nivea Men

Ik erfde de handcrème van mijn dode vader  En met mijn ingevette, geurige handen  Schrijf ik het nog maar eens op, dode vader  - even potsierlijk als levende tafel of huilende stoel  - Het leven is aan de groene scheuten, ja   en op je achtentachtigste heb je niets meer te willen  Behalve doodgaan  En … Meer lezen over Nivea Men