Mijn moeder kan naaien. Ik niet. Zij deed het haar hele leven lang, ze gaf er overdag les in en na de schooluren naaide ze voor het gezin, van kledingstukken over gordijnen tot lakens en tafellinnen. Ze maakte zelfs jeansbroeken – tot we ons te bewust werden van onszelf en we die niet meer aan … Meer lezen over Snit en naad (1): Pfaff 332
Brave oude wereld
De oudste fietste deze ochtend naar Flanders Expo voor het laatste examen in een lange reeks. Psychologie. Enkel multiple-choicevragen, geen sinecure met een volbloedtwijfelaar als moeder. Wat hij niet van mij heeft geërfd, is zijn relativeringszin. Ik probeer hem stress aan te praten - een klein beetje paniek - maar het komt niet binnen, niet … Meer lezen over Brave oude wereld
Nog zomer
Het is nog zomer, natuurlijk wel. Geef mij nog eens dertig graden, of meer. Geef mij ijskoude tuindouches. Geef mij het dunste jurkje met de fijnste spaghettibandjes - cappelinibandjes. Geef mij trage gedachten - de hitte versmelt alle uren tot één moment. Mijn hoofd verdoofd, de enige overweging: afkoelen. Niet bewegen. Mij als de katten … Meer lezen over Nog zomer
Breed lachen
Ik heb nochtans niet veel te vertellen. De elfde week van de lockdown hebben we intussen bijna achter de rug, en dat levert meer gelatenheid dan nieuws op. De kinderen blikken nu al terug op hun kindertijd, voortijdig nostalgisch over wie ze waren, we houden koffiepauzes alsof we samen in het rusthuis zitten. De … Meer lezen over Breed lachen
Een wonder van negentien
Negentien jaar geleden beviel ik van ons eerste kind, en vandaag herlees ik mijn dagboek van toen (heel uitgebreid nog bij de eerste): om 16u12 zit het hoofdje klaar, dan lig ik al een hele dag in een ziekenhuiskamer waar geen toilet is, om te plassen moet ik de gang op, naar een badkamer waar … Meer lezen over Een wonder van negentien
Telefoongesprekplek
Mijn caravan is de perfecte plek voor een telefoongesprek. Terwijl ik om me heen speurde naar spinnen nam journaliste Annick De Wit haar tijd om mij de pieren uit de neus te vragen. Ze breide er dit mooie interview van. Vandaag in Het Laatste Nieuws, met heel toepasselijk de zwart-witte bazin van ons erf op … Meer lezen over Telefoongesprekplek
Caravantaine
Quarantaine, daar weet jij toch alles van? Jij, schrijfster van 'Caravandagen, reis naar het einde van de tuin'. Jij die acht maanden in de achtertuin naar de grassprieten ging staren terwijl je op dat moment overal naartoe had gekund. Niet, dus. Ik leef nu al drie weken intensief samen met vier mannen in wisselende mentale … Meer lezen over Caravantaine
Waarom ik nooit rapper word
Maart brengt behalve snertweer ook de jeugdboekenmaand, waarin ik weer volop Evelien De Vlieger ga zijn in Vlaamse dorpen en steden. Bij het ontbijt vraag ik me hardop af of ik mezelf eens niet moet heruitvinden door bijvoorbeeld al rappend de bibliotheekzaal binnen te moonwalken (hey, yo, iederéén, evelien de vlieger is weer op de … Meer lezen over Waarom ik nooit rapper word
Nadagen van de caravandagen
In De Standaard Magazine van vandaag blik ik terug op mijn voorbije achtertuintijden, die nog niet helemaal voorbij zijn want het leven begint pas bij vijftig. Er werd al lustig over een vervolg gehint ('Mijn jaar onder het afdak', 'Carportdagen' of 'Tuinhuistaferelen') maar ik blijf voorlopig binnen. Er valt eerst grondig na te genieten. Van … Meer lezen over Nadagen van de caravandagen
Voor al uw (en mijn) vragen: Caravandagen!
Die lelijke Ciara heeft een paar pogingen gedaan om mijn Constructam aan flarden te scheuren, maar het is haar niet gelukt. En zelfs al was ze geslaagd in haar opzet, dan zou dat sinds vandaag niet zo erg meer zijn. Dring, zei de bel, en daar stond de postbode met een doos vol Caravandagen. … Meer lezen over Voor al uw (en mijn) vragen: Caravandagen!
