Roeren

Als bij wonder is er weer rabarber
zijn er weer aardbeien
ik denk citroen en ik denk suiker 
en in de koperen ketel op het vuur
wordt het ooit confituur

Wanneer is ooit? Dat is een delicate vraag 
over de duur van het roeren
die ik elke lente aan mijn vader stelde
(hij wist na duizenden potten wel hoe
gestolde perfectie eruitzag)

'Trek een oneindig spoor met de houten lepel
maak met rechte rug een regelmatige acht 
laat een druppel vallen op een bord en kijk: 
rolt hij snel als een traan? blijf roeren
tot hij traag en onwillig rolt.' 

Nu roer ik blind - noem het ontroeren
zonder zijn zegen, zijn inzichten 
over het stollen van het sap
geen wonder dus dat ik het vuur te snel doofde
en later vaststelde: mijn confituur is te slap