With love from Lavki

Ik kreeg mooi nieuws: Wish you were here is genomineerd voor de Lavki-prijs 2021, de prijs voor de beste jeugdroman van de afgelopen vijf jaar. Het verhaal speelt zich af in Bournemouth en toen het langzaam vorm kreeg in mijn hoofd was er nog geen sprake van covid-19, toen het verscheen in 2018 ook nog …

Snit en naad (3): Ongeknipt

In mijn herinnering hangt mijn moeder elke avond van mijn kindertijd kromgebogen over de lange eiken eettafel in de woonkamer om met haar loodzware schaar met zwarte ovalen ogen stof te knippen. Ze volgt de stippellijn van zeep op de stof die ze er eerst langs het patroonpapier op tekende. Diezelfde zeep hadden wij eerst …

Een tweede leven

De herfst brengt harde wind en warm nieuws. Want wat lag er plots op de dorpel voor ons huis? Geen kindje maar een doos. Of beter, twee dozen, met daarin twee nieuwe boeken van mijn hand. Hoe ik dat klaarspeel? Zonder veel moeite, want het zijn allebei heruitgaven van bestaande boeken - in een nieuw …

Snit en naad (2): Het zevende knoopsgat

  Ik heb nooit naailes voor beginners gevolgd. Ik ken nochtans mensen die het naaien op gevorderde leeftijd hebben aangeleerd en nu hun eigen kleren maken. Als ik zoiets hoor, voel ik me altijd een toerist in mijn eigen leven, alsof ik er maar voor even ben en dus maar beter niet aan zulke dingen …

Vijf zussen en een boekengek in Harelbeke

Ik ging een lezing geven in de bibliotheek van Harelbeke over mijn boek Caravandagen, de eerste sinds de lockdown. Ik werd warm onthaald door de bibliotheekploeg en was blij verrast met hun Caravandagen-thematafel. Mijn boek eindigt met een achtertuinbibliografie en alle boeken die ze in huis hadden lagen al weken klaar om nieuwe lezers te …

Snit en naad (1): Pfaff 332

Mijn moeder kan naaien. Ik niet. Zij deed het haar hele leven lang, ze gaf er overdag les in en na de schooluren naaide ze voor het gezin, van kledingstukken over gordijnen tot lakens en tafellinnen. Ze maakte zelfs jeansbroeken – tot we ons te bewust werden van onszelf en we die niet meer aan …

Brave oude wereld

De oudste fietste deze ochtend naar Flanders Expo voor het laatste examen in een lange reeks. Psychologie. Enkel multiple-choicevragen, geen sinecure met een volbloedtwijfelaar als moeder. Wat hij niet van mij heeft geërfd, is zijn relativeringszin. Ik probeer hem stress aan te praten - een klein beetje paniek - maar het komt niet binnen, niet …

Nog zomer

Het is nog zomer, natuurlijk wel. Geef mij nog eens dertig graden, of meer. Geef mij ijskoude tuindouches. Geef mij het dunste jurkje met de fijnste spaghettibandjes - cappelinibandjes. Geef mij trage gedachten - de hitte versmelt alle uren tot één moment. Mijn hoofd verdoofd, de enige overweging: afkoelen. Niet bewegen. Mij als de katten …

Breed lachen

    Ik heb nochtans niet veel te vertellen. De elfde week van de lockdown hebben we intussen bijna achter de rug, en dat levert meer gelatenheid dan nieuws op. De kinderen blikken nu al terug op hun kindertijd, voortijdig nostalgisch over wie ze waren, we houden koffiepauzes alsof we samen in het rusthuis zitten. De …

Een wonder van negentien

Negentien jaar geleden beviel ik van ons eerste kind, en vandaag herlees ik mijn dagboek van toen (heel uitgebreid nog bij de eerste): om 16u12 zit het hoofdje klaar, dan lig ik al een hele dag in een ziekenhuiskamer waar geen toilet is, om te plassen moet ik de gang op, naar een badkamer waar …