Aan de boekenbeurs hou ik altijd een vreemd gevoel over. Ik ontmoet er wel veel mensen maar ik ontmoet er vooral veel niet. Ik bekijk veel boeken maar ik zie er vooral veel over het hoofd. En ik twijfel of ik er na een paar uur in de helverlichte beurshallen echt als een gestoofde peer uitzie of dat alleen maar zo aanvoelt. Gelukkig zijn er foto’s. Die verraden niets van dat hele oververhitte beursgevoel. Het ziet er zelfs spontaan en fris uit, daar op de stand van Lannoo. Dat is grotendeels te danken aan Wendy Panders, die haar zotte plaatjes uit de losse pols op papier zette terwijl ik voorlas en vertelde. Ik zou haar willen meenemen, overal waar ik ga, of toch op zijn minst naar alle bibliotheken en scholen. Helaas heeft ze nog ander werk.
